-
1 zielenić się
zielenić się (3. Pers -eni) drzewa, trawa grün werden, lit grünen;zielenić się (w oddali) sich (in der Ferne) grün abzeichnen, (in der Ferne) grün schimmern -
2 zielenić się
(-ni); vr( mieć zielony kolor) to show green; ( stawać się zielonym) to turn green* * *ipf.1. (= stawać się zielonym) turn green.2. (= być zielonym) show green.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zielenić się
-
3 zielenić się
zielenić się [ʑɛlɛɲiʨ̑ ɕɛ]vr1) ( być koloru zielonego) grün [durch]schimmern2) ( stawać się zielonym) grün werden -
4 zielenić się
-
5 zielenić\ się
несов. зеленеть, зеленеться -
6 zielenić się
[жєлєнічь шіê]v.dk -
7 zielenić się
зеленітися -
8 ziele|nić się
impf v refl. 1. (stawać się zielonym) to turn green- pastwiska już się zielenią the pastures are already turning green- drzewa zaczęły się zielenić the trees are starting to turn green2. (mieć zielony kolor) to be green- pomiędzy plastrami różowej szynki zieleniła się sałata the lettuce showed green against the pink slices of hamThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ziele|nić się
-
9 зеленеться
-
10 зеленеть
глаг.• zielenieć* * *zielenić się, zielenieć -
11 зеленітися
zełenitysjaдієсл. -
12 grünen
grünen v/i zielenić się, zielenieć -
13 zaziele|nić1
pf — zaziele|niać impf Ⅰ vt (obsadzić zielenią) to cover [sth] with greenery [skwer, miasto] Ⅱ zazielenić się — zazieleniać się (zacząć się zielenić) [drzewa] to turn green, to come into leafThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaziele|nić1
-
14 grün
-
15 grünen
См. также в других словарях:
zielenić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, zielenić sięni się {{/stl 8}}{{stl 7}} odcinać się od tła kolorem zielonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zielenią się łąki wśród dojrzałych zbóż. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zielenić się — ndk VIa, zielenić sięni się, zielenić sięnił się 1. «stawać się zielonym (zwykle o roślinach)» Brzozy już się zielenią. Oziminy się zielenią. 2. «odróżniać się od tła zielonym kolorem; zielenieć» Na stole zieleniła się sałata. Słomiane dachy… … Słownik języka polskiego
zazieleniać się – zazielenić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pokrywać się zielenią, zaczynać się zielenić; stawać się zielonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zazielenił się ogród, sad, trawnik. Drzewa, krzewy się zazieleniły. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zielenieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, zieleniećnieję, zieleniećnieje, zieleniećniał, zieleniećnieli {{/stl 8}}– zzielenieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się zielonym; nabierać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zazielenić — dk VIa, zazielenićnię, zazielenićnisz, zazielenićleń, zazielenićnił, zazielenićniony zazieleniać ndk I, zazielenićam, zazielenićasz, zazielenićają, zazielenićaj, zazielenićał, zazielenićany 1. «pokryć, zasiać, obsadzić zielenią, posadzić gdzieś… … Słownik języka polskiego
typ — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. typpie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} określony zespół cech, z którym identyfikuje się jakąś część osób, zwierząt, rzeczy, zjawisk itp.; model, wzór : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błonica — ż II, DCMs. błonicacy, blm 1. med. «ostra choroba zakaźna gardła występująca najczęściej u dzieci; dyfteryt» ∆ Błonica krtani «rozszerzenie się miejscowego zakażenia błoniczego w krtani, mogące przejść na tchawicę, prowadzące do zatkania dróg… … Słownik języka polskiego
gałęzatka — ż III, CMs. gałęzatkatce; lm D. gałęzatkatek bot. «Cladophora, glon z gromady zielenic, w kształcie rozgałęzionego krzaczka do jednego metra wysokości, przyczepiającego się do podłoża za pomocą chwytników; występuje w około ponad 100 gatunkach… … Słownik języka polskiego
kladofora — ż IV, CMs. kladoforaorze; lm D. kladoforaor bot. «Cladophora, glon z typu zielenic, występujący w morzach, a także w wodach słodkich; ma postać rozgałęzionego krzaczka wysokości do jednego metra, przyczepiającego się do podłoża za pomocą… … Słownik języka polskiego
niwalny — geogr. «odnoszący się do obszarów pokrytych wiecznym śniegiem lub lodem, przede wszystkim do obszarów podbiegunowych» ∆ biol. Organizmy niwalne «drobne zimnolubne bezkręgowce oraz glony żyjące na śniegu (np. niektóre gatunki skoczogonków, sinic,… … Słownik języka polskiego